POHS
word gekenmerkt door de volgende drie karakteristieken:
- Verspreid over
het oppervlakte van het vaatvlies zijn deuken (of indrukken) en
littekens te zien welke te herkennen zijn aan geel witte
uitstuipende beschadigingen.
- Een vlek of
parafoveal subretinal neovascular (nieuwe bloedvaten) vlies
welke eruit ziet als een grijsachtige groene vlek onder het
netvlies in de pupil- en gele vlek gebieden met of zonder
subretinal bloed, zweten of discus vormig litteken.
- Achteruitgang
in bouw en werking van organen en weefsel ten gevolge van
ziekteprocessen of vorming van littekenweefsel grenzend aan de
optische schijf, wat lijkt op een wit-bruine beschadiging; de
wijze waarop het er uit ziet hangt af van de vergroting van de
hoeveelheid netvliespigment door toename van cellen als gevolg
van een ontwikkelingsstoornis.
POHS
aan beide ogen, komt voor in 60% van de gevallen. Patiënten zijn
gewoonlijk tussen de 20 en 50 jaar oud. Het oog blijft opmerkelijk
rustig met praktisch geen water(achtige) of glas(achtige) cellen en
minimale flikkering (of gloed). Feitelijk, de meeste patienten zijn
nonsymptomisch totdat een vaatvlies of subretinal neovascular
membraan zich ontwikkelt rond de fovea. Optisch schijf edema wordt
sporadisch gevonden als een actieve ziekte.
Studie
naar werking van weefsels onder ziekte-omstandigheden
POHS
is een dimorphic schimmel ziekte voorkomende in natte vallei
klimaten. De benaming 'verondersteld' OHS wordt gebruikt omdat
onderzoekers niet in staat zijn geweest het Histoplasma Capsulatum
organisme in oogweefsel te isoleren.
POHS heeft waarschijnlijk zijn oorsprong in de bloed pathogen H
Capsulatum. Dit organisme heeft een verwantschap met vaatvlies
weefsel en zaait zich uit conform aan een systematische infectie. De
primaire route van infectie is door de longen, volgend op een
ontmoeting met besmette schimmel, welke aangetroffen wordt in aarde
of in gist van dieren. Gedurende de initiale infectie, kan de
patient klagen over koorts, rillingen en een onbehagelijk
gevoel.
H
Capsulatum of de bij-producten hiervan, produceren een lymphocytic
infiltration binnen in het vaatvlies. Deze resulteert in het
ontstaan van chronisch ontstoken massa welke Bruchs' membraan en het
netvlies pigment dekweefsel stoort en zich nestelt in de buitenste
lagen van het netvlies. In de meeste gevallen, zijn de hieruit
voortvtoeiende oppervlakkige choroidopathies mild, en produceren
licht zichtbare klinische signalen welke zich binnen een aantal
weken herstellen zonder complicaties.
Vlekkerige
beschadigingen hebben echter serieuze gevolgen voor het oog en
bestaan uit verschillende stadia. De wijze van openbaring kan zich
30 jaar langzamer presenteren dan de systematische infectie zelf.
Stress of immuniteit bevordert de risico van besmetting en POHS
reactiviteit.
- 1e
stadium POHS is gekenmerkt door actieve coroiditis nabij het
hoornvlies, zichtbaar als een geel licht met wazige witte
randen.
- 2e
stadium POHS is gekenmerkt door SRNVM groei door innestellen in
Bruchs membraan, het loslaten van zintuigelijk netvlies en RPE
verhooge bloeddruk. De RPE tracht de SRNVM te omsingelen en in
te sluiten. Deze fase kan voortijds stoppen en herstellen, een
klein spoor scotoma achterlatend.
- 3e
en 4e stadium wordt gekenmerkt door voortgezette SRNVM, met
sub-RPE beschadigingen en uitzweten.
- 5e
stadium wordt gezien als het laatste stadium en is gekenmerkt
door macutopathy van meer dan twee jaar en diskvormige
littekens.
Behandeling
De
sleutel tot succesvolle behandeling van POHS and SRNVM is er in een
vroeg stadium al bij zijn. Laboratorium tests hebben geen
toegevoegde waarde bij het vaststellen van de diagnose van POHS.
Diagnose kan het beste gesteld worden aan de hand van historische en
klinische observaties. Het instrueren van de patiënt alsmede het
gebruik van het Amsler matrix en thuis monitoren van visuele
scherpte dragen bij tot het ontdekken van reactieve of ziekte aan
het hoornvlies.
Vroege
asymptomische actieve netvtiesbeschadigingen kunnen soms behandeld
worden met rnedicijnen (oral) of injecties met steroïden om
ontsteking en het risico van macular ziekte te verminderen. Dit is
een twistpunt gezien het gebrek van deugdelijk bewijs dat steroiden
of anti-schimmel behandelingen kunnen helpen.
Vele
studies bewijzen het voordeel van fotocoagulation in gevallen met
macular verwikkelingen. Indien aan een SRNVM gedacht wordt doe dan
een fluoricentie angiography. Als de angiography een SRNVM aantoont,
verwijs de patiënt naar (anti-thermische)laserbehandeling.
Follow-up zorg is onmisbaar omdat er een verhoogt risico bestaat op
terugkeer na behandeling van SRNVM.
Klinische
punten
De
verschillende diagnoses van POHS omvat ontsteking en niet-ontsteking
chortoretinal ziektes. Neem in overweging diagnoses zoals angioid
streaks toxoplasmosis toxocariasis, telkens terugkerende multifocal
choroditis. birdshot choroiditis gestippelde inner choroidopathy.
acute posterior multifocat placoid pigment epithetiopathy
serpeginous choroidopatby and difuus unilateral subacute
neuroretintis - Indien één oog een discvormige litteken heeft
bestaat er een 30% kans dat het andere oog een SRNVM zal ontwikkelen
- Patienten met POHS zijn in de regel in contact geweest met duiven
of kippen. Het is een algemene aanname dat de uitwerpselen van
vogels debet is aan het verspreiden van deze ziekte.
|